Vlinder is lief, enthousiast en soms zelfs stoer, maar ze is ook snel afgeleid, impulsief en soms heel druk. ‘Ik vraag me af of je ook ondersteboven op de stoel in de bus kunt zitten. Ik draai me om en leg mijn benen tegen de rugleuning omhoog en mijn rug op de zitting.’
Vlinder heeft ADHD, al introduceert Miriam Bruijstens deze term pas in het nawoord. Hierdoor ervaart ze de wereld net iets anders dan de kinderen om haar heen, zoals haar vriendin Iris, die gewoon netjes op haar stoel blijft zitten in de bus en het niet in haar hoofd haalt om in een hek te klimmen om even de giraffen te aaien. Maar dit anders zijn heeft ook een keerzijde. Als Vlinder Bram in zijn wang bijt als hij ongevraagd haar potlood leent, wordt de invaljuf kwaad en belt Brams moeder de moeder van Vlinder boos op. Vlinder vindt dit verwarrend, want ze weet soms zelf ook niet waarom ze zulke dingen doet. Het laat haar realiseren dat ze anders is dan anderen en dat is niet fijn, vooral omdat dingen vaak zo ingewikkeld zijn: ‘Juf zegt heel vaak dingen die niet waar zijn. Dat noemt ze grapjes.’ Haar houvast zijn haar eigen moeder en de juf, want die geloven in haar: ‘Je bent wie je bent, je hoeft niet net als anderen te zijn’. Dankzij deze steun komt Vlinder toch op haar pootjes terecht.
Elk hoofdstuk begint met een paar zinnen in het blauw die kort een gedachte van Vlinder weergeven: ‘Ik ben Vlinder. Ik ben geen paard. Ik ben een meisje. Een meisje met een verhaal.’ De belevenissen van Vlinder zijn opgedeeld in hoofdstukken van vier à vijf bladzijden en beschreven vanuit het perspectief van het meisje zelf. Hierdoor krijgt de lezer niet alleen mee wat Vlinder meemaakt en hoe haar omgeving op haar reageert, maar wordt ook invoelbaar wat het met haar zelf doet. Dit maakt Vlinder tot een boek dat erg geschikt is om met kinderen het gesprek aan te gaan over ADHD en over anders zijn. De verwijzing voorin naar een website met ‘adviezen en richtlijnen voor leerkrachten en ouders’ maakt duidelijk dat het boek ook (mede) met dit doel in het achterhoofd is geschreven. Omdat ook de positieve rol van zowel de moeder als de juf van Vlinder heel expliciet beschreven is, kan het (toekomstige) leraren helpen zich in te leven in een kind met ADHD. [Fedor de Beer] Verberg tekst

Vlinder is een heel druk, maar vrolijk meisje dat moeite heeft zich te concentreren en zichzelf af en toe flink in de weg zit. Ze is net even anders dan de andere kinderen in de klas, maar geniet net zoveel van feestjes, het schoolreisje en het sinterklaasfeest als haar klasgenootjes. Vlot en met vaart geschreven verhaal in korte zinnen. De stijl is passend bij het karakter van Vlinder en omdat in iedere groep op school wel een kind met ADHD in de klas zit, is het een heel herkenbaar en toegankelijk verhaal dat begrip kweekt voor het gedrag van Vlinder. Ieder hoofdstuk begint met een cursief gedrukte inleiding. Al deze inleidingen bij elkaar vormen een korte uitleg van Vlinder, hoe haar leventje verloopt en hoe haar gedrag daar van invloed op is. Het verhaal zelf beschrijft het dagelijkse leven van Vlinder. Geïllustreerd met veel grappige, speelse tekeningetjes in kleur die heel goed bij de tekst passen. Achter in het boek worden in het kort de kenmerken van ADHD uitgelegd en wordt het gedrag van Vlinder verklaard. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

'Vlinder' is een boek over een meisje met ADHD, waarnaar het boek genoemd is. Het boek is zo opgevat dat Vlinder alle dingen doet die een ander kind van haar leeftijd ook doet, maar je merkt wel duidelijk dat ze een beetje anders is. Het ligt er een beetje dik op dat de schrijfster tot doel heeft aan te tonen dat kinderen met ADHD ook hun plekje in de groep verdienen, maar het is ook bijzonder moeilijk om een dergelijk boek te schrijven. Ik las het boek uiteraard met volwassen ogen, maar voor een gewoon lezertje moet het waarschijnlijk net iets meer opvallen. 'Vlinder' doet een beetje aan 'Madelief' denken van Guus Kuijer, een ADHD-ertje avant la lettre. Dit boek mag er best zijn, is vlot geschreven en leest dus lekker weg. Hoewel het hoofdpersonage een meisje is, is het boek geen overduidelijk meisjesboek. Ideaal om te gebruiken in de klas om even wat de verduidelijken bij het nieuwe schooljaar, maar ook gewoon als een leesboek zonder duidelijke (moraliserende) boodschap.