'Stories we tell' (2012) is de eerste documentaire van de Canadese regisseur Sarah Polley (Take this waltz; Away from her). Polley's ouders zaten in de toneel- en filmwereld en ze begon al jong met acteren. In de documentaire laat ze haar oudere broers en zussen, vader en bekenden van de familie hun herinneringen vertellen aan haar moeder, die overleed toen Sarah elf jaar was. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en visie op het verleden en gaandeweg komt een familiegeheim boven water. De getuigenissen worden geïllustreerd met oude familiefilmpjes, deels echt, deels nagespeeld. Alle Nederlandse recensenten zijn positief. Laura van Zuylen (Filmkrant september '13) geeft 4 sterren: 'De rijke documentaire Stories We Tell stelt het concept familie aan de kaak, analyseert hoe herinneringen werken en ontleedt wat documentaire zelf is. Tegelijkertijd schetst Stories We Tell niet alleen een portret van Diane, maar ook van de regisseur en alle geïnterviewden en geeft Polley impliciet kritiek op de mores van de jaren zeventig, waarin alles door de beugel moest kunnen. (...) De maakster onderzoekt vanuit haar subjectieve positie wat documentaire is en weet dat ook visueel knap vorm te geven.' De film kreeg veel prijzen en nominaties. Verberg tekst